*~~~*****~~~*

اتفاقم به سَر کوی کَسی افتادست

که در آن کوی چو من کُشته بسی افتادست

*~~~*****~~~*

سعدی
️

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

به تو می اندیشم
ای سراپا همه خوبی
تک و تنها به تو می اندیشم
همه وقت
همه جا
من به هر حال که باشم به تو میاندیشم
تو بدان این را تنها تو بدان
تو بیا
تو بمان با من تنها تو بمان
جای مهتاب به تاریکی شبها تو بتاب
من فدای تو به جای همه گلها تو بخند
اینک این من که به پای تو درافتاده ام باز
ریسمانی کن از آن موی دراز
تو بگیر
تو ببند
تو بخواه
پاسخ چلچله ها را تو بگو
قصه ابر هوا را تو بخوان
تو بمان با من تنها تو بمان
در دل ساغر هستی تو بجوش
من همین یک نفس از جرعه جانم باقی است

آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش

♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

فریدون مشیری

ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ ...

ﭼﺮﺍ ﺯﯾﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﺟﺎﻥ ﺁﺭﺍﻡ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺭﻭﯼ ﮔﺮﺩﺍﻧﯿﺪ

ﭼﺮﺍ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻡ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯿﺪ

ﻣﭙﻨﺪﺍﺭﯾﺪ ﺑﻮﻡ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﺑﺎﺯ ...

ﺑﻪ ﺑﺎﻡ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﭘﺮﻭﺍﺯ

ﻣﭙﻨﺪﺍﺭﯾﺪ ﺟﺎﻡ ﺟﺎﻧﻢ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺍﺳﺖ

ﻣﮕﻮﯾﯿﺪ ﺍﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﺗﻠﺦ ﻭ ﻏﻢ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺍﺳﺖ ...

ﺑﻬﺸﺖ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﺁﻥ ﺟﺎﺳﺖ

ﺟﻬﺎﻥ ﺁﻧﺠﺎ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ ...

ﻧﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩﯼ ﻧﻪ ﺁﻫﻨﮕﯽ ﻧﻪ ﺁﻭایی

ﻧﻪ ﺩﯾﺮﻭﺯﯼ ﻧﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﻧﻪ ﻓﺮﺩﺍﯾﯽ

ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺁﺭﺍﻡ

ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﯽ ﻓﺮﺟﺎﻡ

ﺧﻮﺵ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﺪ ...

ﺳﺮ ﺍﺯ ﺑﺎﻟﯿﻦ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﮔﺮﺍﻥ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮﺩﺍﺭﯾﺪ

ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﺁﺯﺍﺩﮔﯽ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ

ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺭﺍ ﺯﺭ ﺩﺭ ترﺍﺯﻭ ،ﺯﻭﺭ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﻭﺳﺖ

ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﻣﺮﺩﻡ ﺻﺪﺭﻧﮓ ﺑﺴﭙﺎﺭﯾﺪ ...

ﮐﻪ ﮐﺎﻡ ﺍﺯ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﻥ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ رﯾﺰﻧﺪ

ﻫﻤﻪ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻣﺮﮒ ﺭﺍﺣﺖ ﺳﺮ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﺭﯾﺪ

ﭼﺮﺍ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻡ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯿﺪ ...

ﭼﺮﺍ ﺯﯾﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﺟﺎﻥ ﺁﺭﺍﻡ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺭﻭﯼ ﮔﺮﺩﺍﻧﯿﺪ ...

ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ! ...

* ﻓﺮﯾﺪﻭﻥ ﻣﺸﯿﺮﯼ *

به ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻧﺨﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺴﺖ
ﺗﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻓﺮﺩﺍ.

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺍﺳﺖ ،
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﺩ .

ﮔﺮﭼﻪ ﺩﯾﺮ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ...


ﮐﺎﺳﻪ ﺍﯼ ﺁﺏ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮﯾﺰﻡ ،ﺷﺎﯾﺪ ...
ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺯ ﺳﻔﺮ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ ...

ﺑﺬﺭ ﺍﻣﯿﺪ ﺑﮑﺎﺭﻡ ، ﺩﺭ ﺩﻝ ...
ﻟﺤﻈﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﺎﺑﻢ .

ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺮﻭﻡ ﻓﺮﺩﺍ ﺻﺒﺢ ،
مهرﺑﺎﻧﯽ ﺧﻮﺩﻡ ، ﻋﺮﺿﻪ ﮐﻨﻢ ،
یک ﺑﻐﻞ ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺨﺮﻡ .

ﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﺣﺘﻤﺎ ،
ﺑﻪ ﺳﻼﻣﯽ، ﺩﻝ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﯼ ﺧﻮﺩ ﺷﺎد کنم.

ﺑﮕﺬﺭﻡ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺭﻓﯿﻖ ...
ﺑﻨﺸﯿﻨﻢ ﺩﻡ ﺩﺭ ...

ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﺪﻭﺯﻡ ﺑﺎ ﺷﻮﻕ ...
ﺗﺎ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮﺳﺪ ﻫﻤﺴﻔﺮﯼ ...
ﺑﺒﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﻣﺎﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ .

ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﺩﯾﮕﺮ ،
ﻗﻬﺮ ﻫﻢ ﭼﯿﺰ ﺑﺪﯾﺴﺖ .

ﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﺣﺘﻤﺎ ،
ﺑﺎﻭﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﻢ ،
ﮐﻪ ﺩﮔﺮ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﯿﺴﺖ ،

ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﯾﺮ ﮐﻨﻢ ،
ﻣﻬﻠﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺮﺍ .

ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺷﺒﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﻓﺖ ،
ﻭ ﺷﺒﯽ ﻫﺴﺖ، ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ ،
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻓﺮﺩﺍﯾﯽ ...


* فریدون مشیری *

ﮔﻔﺖ ﺩﺍﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﮔﯽ ﺧﯿﺮﻩ ﺳﺮ
ﻫﺴﺖ پنهاﻥ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﺩ ﻫﺮ ﺑﺸﺮ

ﻻﺟﺮﻡ ﺟﺎﺭﯾﺴﺖ ﭘﯿﮑﺎﺭﯼ ﺳﺘﺮﮒ
ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﻣﺎﺑﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﮔﺮﮒ



ﺯﻭﺭ ﺑﺎﺯﻭ ﭼﺎﺭﻩ ﯼ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﮒ ﻧﯿﺴﺖ
ﺻﺎﺣﺐ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺩﺍﻧﺪ ﭼﺎﺭﻩ ﭼﯿﺴﺖ

ﺍﯼ ﺑﺴﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﻧﺠﻮﺭ ﻭ ﭘﺮﯾﺶ
ﺳﺨﺖ پیچیده ﮔﻠﻮﯼ ﮔﺮﮒ ﺧﻮﯾﺶ

ﺍﯼ ﺑﺴﺎ ﺯﻭﺭ ﺍﻓﺮﯾﻦ ﻣﺮﺩ ﺩﻟﯿﺮ
ﻫﺴﺖ ﺩﺭ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﮔﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﯿﺮ

ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﮔﺶ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﺧﻠﻖ ﻭ خوﯼ ﮔﺮﮒ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ

ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺟﺎﻥ ﮔﺮﮔﺖ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮ
ﻭﺍﯼ ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﮒ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﺎ ﺗﻮ ﭘﯿﺮ

ﺭﻭﺯ ﭘﯿﺮﯼ ﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﻫﻤﭽﻮ ﺷﯿﺮ
ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﯽ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﻑ ﮔﺮﮒ ﭘﯿﺮ ...!

* فریدون مشیری *